|
آنچه در ادامه می آید گفتگوی خبرنگار خبرگزاری حوزه با این مبلغ مستبصر وهابی است:
|
آنچه در ادامه می آید گفتگوی خبرنگار خبرگزاری حوزه با این مبلغ مستبصر وهابی است:
خوشا آنان که با عزت زگیتی بساط خویش برچیدند و رفتند
زکالاهای این آشفته بازار محبت را پسندیدند و رفتند
خوشا آنان که در میزان وجدان حساب خویش سنجیدند و رفتند
نگردیدند هرگر گرد باطل حقیقت را پسندیدند و رفتند
خوشا آنان که از پیمانه دوست شراب عشق نوشیدند و رفتند
خوشا آنان که در راه عدالت بخون خویش غلتیدند و رفتند
خوشا آنان که بذر آدمیت در این ویرانه پاشیدندو رفتند
چونخل بارور برتنگدستان ثمر دادند و بخشیدند و رفتند
زجزر و مد این گرداب هایل سبکباران نترسیدند و رفتند
خوشا آنان که پا در وادی حق نهادند و نلغزیدند و رفتند
زتقوی جامه در برکن که پاکان زتقوی جامه پوشیدند و رفتند
مشو غافل که پاداش بدو نیک زگیتی رفتگان دیدند و رفتند
خوشا آنان که بار دوستی را کشیدند و نرنجیدند و رفتند
علی بهجت فرزند آیت الله بهجت گفت: از شدت ناراحتی برای اتفاقات دنیای اسلام توان پدر برای درس دادن تحلیل میرفت و میگفتند سفیانی از حتمیات است اینها به اسم میکشند. شما چه میدانید؟! با این درندگان چه کنیم؟ نمیدانیم، مرددیم دعا کنیم آیا بمانیم تا ظهور؟!
به گزارش مهر، حجت الاسلام والمسلمین علی بهجت فرزند آیت الله بهجت شب گذشته در برنامه ضیافت شبکه قرآن و معارف سیما بیان داشت: در طول تاریخ شیعه علمای زیادی بودهاند که زحمت زیادی کشیده اند اما از این میان تعدادی در کنار سیر عملیشان، سیر انفسی داشتهاند و مسلما تنها این افراد توانستهاند که به سیر الی الله و یقین برسند و آیتالله بهجت نیز از این دست علما بودند.
پژوهش حوزه به نقل از مشرق: آنچه می خوانید شرح یک حدیث اخلاقی است که مقام معظم رهبری در ابتدای درس خارج خود بیان کرده اند.
حدیث:
سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (علیهالسلام) یَقُولُ لِأَصْحَابِهِ یَوْماً لَا تَطْعُنُوا فِی عُیُوبِ مَنْ أَقْبَلَ إِلَیْکُمْ بِمَوَدَّتِهِ وَ لَا تُوَقِّفُوهُ عَلَى سَیِّئَةٍ یَخْضَعُ لَهَا فَإِنَّهَا لَیْسَتْ مِنْ أَخْلَاقِ رَسُولِ اللَّهِ (صلیالله علیه و آله) وَ لَا مِنْ أَخْلَاقِ أَوْلِیَائه[۱]
ترجمه:
مسعدة گوید: شنیدم که امام صادق علیه السّلام روزى بأصحاب خود میفرمود: کسى که از راه دوستى بشما روى آورد با نقل عیبهاى او رنجیده خاطرش مکنید و کار بدى (اگر از او سراغ دارید) که ذکرش او را سر افکنده میکند بیادش نیاورید که این کار (زشت و این عمل ناهنجار) از رفتار رسول خدا (ص) نیست و نه از رفتار اولیاء خدا است.
شرح:
یک کسی است که با اظهار دوستی به سمت شما می آید و اظهار علاقهای به شما میکند، دست رد به سینۀ او نزنید با ذکر عیوبی که در او مشاهده میکنید، خیلی دستور مهم، بزرگ و عمومیای است؛ یک کسی میآید اظهار علاقۀ به ما میکند، ما فوراً سراغ آن اشکالاتی که در او وجود دارد، برویم و روی آنها تکیه کنیم و طعن بر آنها بزنیم!
محبت کسی را که به شما اظهار محبت میکند، قبول کنید، ولو یک عیبی هم در او سراغ دارید، لزومی ندارد که طعن در آن عیب بکنید و این را موجب این قرار بدهید که دستِ ردّ به سینۀ او بزنید.
و لاتوقِفوه علی سیئةٍ یَخضَعُ لها، اگر کارِ خلافی دارد، گناهی دارد، عیبی دارد، لازم نیست او را بخاطر این عیب طرد کنید، متوقف کنید یعنی جلوی او را بگیرید ؛منافاتی ندارد با نهی از منکر، منافاتی ندارد با أحبّ أصحابی مَن أهدی الیَّ عیوبی، لکن رشتۀ پیوند محبت را حفظ کنید!
بعد البته انسان برای نهی از منکر یا برای اهدای عیوبِ دوستش و مرآت بودن برای مؤمن، فرصتهایی دارد، می تواند از این فرصتها استفاده کند و این کار را انجام بدهد. اما اینطور نباشد که به مجرّد این که یک ایرادی، یک عیبی را در او سراغ دارید، محبتِ او را و خود او را طرد کنید و قبول نکنید؛ این یکی از آن شاهبیتهای برخوردهای خوب در روابط اجتماعی است.
بعد فرمود: این، جزو اخلاق و رفتار پیغمیر و اولیائش نیست، یعنی آنها کسانی را که سراغشان میآمدند، هر چند عیوبی، اشکالاتی داشتند، دستِ ردّ به سینۀ آنها نمیزدند، جذبشان میکردند، نگه شان میداشتند، البته در اصلاحِ آنها هم میکوشیدند، امر به معروف، نهی از منکر هم میکردند.
این، یک قاعدۀ کلی است که به اندک بهانهای افرادی را طرد کردن و رد کردن و آنها را از مرز دوستی خود خارج کردن، مخالف با آن چیزی است که در این حدیث به ما دستور داده شده است.[۲]
[۱] - الشافی، صفحه ۸۵۱
[۲] - ۵/۳/۱۳۹۲
به گزارش جهان، "داوود شهریاری" در گوگل پلاس خود نوشت: "حجت الاسلام علیرضا پناهیان" در جلسهای عنوان کرد: در خارج از کشور سخنرانی داشتم، یک آقای استاد دانشگاهی دعوت کرد خانهاش و گفت که این بحثی که کردید حجاب یک مسئلۀ عقلانی است، من این را میخواستم یک خاطره برای شما نقل کنم: خانم دانشجویی که میخواست کنفرانس بدهد، مینیژوب پوشیده بود، یعنی یکجوری پوشیده بود که سبکتر از وقتهای دیگر بود، من پنج نمره از کنفرانسش کم کردم، بهخاطر پوششاش.
یک میتینگی در دانشگاه توسط این دانشجوها راه افتاد، گفتند: ایشان آمده تبعیض مذهبی قائل شده چون مسلمان است، به حجاب علاقهمند است، پوشش ما را نپسندیده نمره ما را کم کرده. مسئولین دانشگاه دعوتم کردند گفتند که شما چرا این کار را کردید؟ من گفتم که ایشان وقتی پوشش خودش را کم کرده بود و جذاب سر کلاس ظاهر شده بود، موجب شد که نقد علمی در کلاس کاهش پیدا کند. میگفت بعد از این آییننامه شد، از این به بعد دانشجو بخواهد کنفرانس بدهد باید لباس رسمی بپوشد.
بعد از سی سال از انقلاب انگار هیچ عقلی نبوده که از حجاب دفاع کند و هیچ عقلانیتی در حجاب نیست، در هواپیما، در دانشگاه میخواهند در مورد حجاب صحبت کنند، میگویند ارزشهای اسلامی!
به مناسبت فرا رسیدن ماه مبارک رمضان و آغاز ماه مهمانی خدا بر آن شدیم که پای درس اخلاق آیتالله محمدمهدی شبزندهدار بنشینیم که بخش پنجم آن با موضوع «امراض نفسانی» در ادامه میآید:
نصیحتی لازم برای طلاب
بحث ما در مورد موعظه قرآنی بود که در آیه ۷۷ سوره مبارکه قصص ذکر شده است. چند نصیحت مهم در این آیه مبارکه ذکر شده بود که به این نصیحت رسیدیم. «وَلَا تَبْغِ الْفَسَادَ فِی الْأَرْضِ إِنَّ اللَّهَ لَا یُحِبُّ الْمُفْسِدِینَ»
ممکن است کسی به ذهنش بیاید که این نصیحت خیلی با صنف ما طلاب علوم دینی ارتباطی ندارد و شبیه نهی از شرب خمر و گناهان آنچنانی است که مبتلا به ما نیست. اما با مقداری تأمل متوجه میشویم که اتفاقاً این از آن نصایحی است که ارتباطی قوی با این صنف هم دارد. البته سنخ فسادهایی که ممکن است از روحانیون و طلاب و علما سر بزند، با فسادهایی که از دیگران سر میزند، فرق میکند. گاهی انسان میبیند در یک سخنرانی یا در درسی، سخنی گفته میشود که به مقتضای شعاع نفوذ کلمه آن شخص، منشأ فساد و غیبت و اختلافات و منشا ناامیدی میشود. خیلی پیش آمده که کسی مطلبی را از یکی از بزرگان و یا مراجع تقلید در منبر یا در درس نقل میکند بدون اینکه توجه داشته باشد که آن مرجع تقلید این سخن را به چه نحوی و در چه جایی و برای چه اشخاص فرمودهاند. همین نقل کردن در منبر و یا درس، گاهی موجب فساد میشود. همچنین گاهی انسان در میان اقوام و خویشان و عشیره مطلبی را نقل میکند که این مطلب موجب فساد در آن خانواده و آن گروه و آن اقربا میشود؛ به خصوص وقتی که طرف روحانی و طلبه باشد که دیگر شک نکرده و فکر میکنند حتماً راست گفته و درست است.
"آن ماری اشمیل"، محقق و اسلام شناس آلمانی است که قبل از مرگش گفته بود روی سنگ قبرش حدیثی از امیرالمومنین، امام علی(ع) را حک کنند. امام علی (ع) در این حدیث فرموده اند: "الناس نیام، فاذا ماتوا انتبهوا"؛ مردم در خواباند، وقتی می میرند بیدار می شوند...
متن این حدیث به زبان انگلیسی:
"People are asleep; only when they die will they be awakened"
سخنان مقام معظم رهبری در باب موسیقی
هنر موسیقی تلفیقی از دانش، اندیشه و فطرت خدادادی
آنان که در امر نوازندگی یا خوانندگی فعال بودند اظهار داشتند که بنا بر فطرت و ذوقی سلیم، نظم منطقی را در کار معمول میداشته، و قواعد را رعایت میکردهاند. هفت دستگاه اصلی موسیقی و دستگاههای فرعی آن، که تنها مربوط به موسیقی ایرانی نیست، بلکه در همه آهنگهای جهان وجود دارد، به گونهای تکوین یافته که هر صدایی شما دربیاورید، در یکی از آن دستگاهها هست.
بدین ترتیب میتوان نتیجه گرفت هنر موسیقی، تلفیقی از دانش، اندیشه و فطرت خدادادی است؛ که مظهر فطرت خدادادی، در درجه اول، حنجره انسانها، و در درجه دوم، سازهایی است که به دست انسانها ساخته شده است. پس میبینید که پایه، پایه الهی است. اولین نتیجهای که میشود گرفت آن است که ما این هنر را، در راه خدا مصرف کنیم.
خبرگزاری فرانسه در گزارشی به قلم «کریل جولیان» مینویسد: زنان ایرانی با وجود قانون حجاب در این کشور پول زیادی را صرف آراستن و آرایش صورت خود میکنند.
این گزارش میافزاید: به مرور زمان آرایش کردن برای زنان ایرانی همهگیرتر میشود و با وجودی که ساختار حکومت ایران، جمهوری اسلامی است، اما زنان ایرانی در زمینه آرایش کردن حتی از بسیاری از کشورهای لیبرال غربی هم جلوترند.
این گزارش مینویسد: زنان ایران 38 میلیون نفر از جمعیت این کشور را تشکیل میدهند و ایران هماکنون در منطقه خاورمیانه پس از عربستان در جایگاه دوم و در جهان در جایگاه هفتم مصرف مواد و لوازم آرایشی قرار دارد.
«دارسی» در دوره حکومت مظفرالدین شاه قاجار این امتیاز مهم را گرفت و متعهد شد طی دو سال شرکت یا شرکتهایی را برای بهرهبرداری از امتیاز، تاسیس کرده و از عواید حاصله ۱۶ درصد به عنوان حقالامتیاز و ۲۰ هزار لیره نیز نقداً به عنوان سهم ایران، به دولت بپردازد. این قرارداد ۵ سال قبل از مشروطیت منعقد شد. مجلس اول پس از مشروطه نیز پس از بحثهای مفصل درباره قرارداد «دارسی»، آن را نه رد کرد و نه تصویب.